Grappige daklozen, Stage en Jezus.

Hallo Lieverdjes !

Daar was ik weer eens..

Om gelijk maar met het belangrijkste te beginnen: IK HEB MIJN STAGE BEHAALD, AFGEROND EN AFSCHEID GENOMEN ! HOERA ! Het heeft me een hoop stress, zweet en af en toe tranen opgeleverd, maar ik kan nu eindelijk zeggen dat het voorbij is !

Zoals jullie kunnen zien tussen mijn foto's van afgelopen maand. Ben ik naar The Blue Room, met Captain Goodlife, op Santa Cruz geweest ! Hier komen nog een aantal filmpjes van in mijn filmblog ! Ik kan jullie alvast vertellen dat een telefoon met onderwaterfunctie cool klinkt, maar het niet altijd daadwerkelijk is. Vooral niet als iemand genaamd Nicole het in haar handen krijgt !

Helaas scheen de zon niet super fel, waardoor het niet zo blauw was als we gehoopt hadden. De blauwe kamer, moet je voorstellen als een opening in een rots, aan de oceaan. Je kunt er komen, door van een boot af te springen, een paar meter onderwater te zwemmen, en om boven te komen in de opening. Doordat het licht er op een of andere manier opvalt, wordt de hele 'kamer', of opening van de grot, met een blauwe gloed verlicht.

Zoals jullie weten heb ik hier op Curacao een angst voor snorkelen ontwikkeld, maar het zwemmen naar de blue room was echt een mee vallertje ! Het is er erg diep, dus de vissen zwemmen ver onder je. Echt prachtig ! Zeker een aanrader om te bekijken als je ooit op Korsou bent !

Oke. Het verhaal van de daklozen. Ik moet zeggen, ik vond het zelf best grappig.

Afgelopen week ging ik naar Punda en Otrobanda om een cadeautje te halen voor mijn stage, als bedankje. Aangezien etenswaren hier behoorlijk duur zijn, en ik al twee taarten had gemaakt, besloot ik het cadeautje klein te houden. Zoals jullie kunnen zien op de foto, is het een bordje geworden, die je kunt op hangen. Op de voorkant staat een palmboom van Curacao, en een windmolen van Nederland. Op de achterkant heb ik zelf nog een persoonlijk bedankje geschreven. (helaas wijk ik nu al weer af van mijn verhaal.)
Ik had mijn auto geparkeerd en liep richting het centrum, om het bordje te laten maken. Nu is het vaak zo dat er een vrouw zit, die je om eten, geld of wisselgeld vraagt. Nu kan ik vast zeggen dat ik daar echt een zwak voor heb, en eigenlijk bijna altijd wel een paar gulden geef. (Niet om mezelf nu de hemel in te prijzen, maar het is part of the story).
Gelukkig was ze iets aan het eten en schonk ze geen aandacht aan mij. (Ik zeg gelukkig, omdat ik niet veel geld bij me had, en geen idee was voor hoeveel geld ik een cadeautje ging kopen.)
Dus ik kon verder lopen, tot een paar meter.. Daar stond de volgende man, (deze had ik nooit eerder gezien). Hij vroeg ook om geld/voedsel, maar ik, die een grote tas bij me had, zei dat ik helaas niets bij me had. Geloof mij, ik krijg daar echt een rot gevoel van.
Dus ik liep door, en bedacht mij: Als ik straks geld over heb, koop ik een beetje fruit van de markt, en geef ik dat aan die man..
Ik loop verder, kom ik wel is waar nog een dakloze tegen. Hij had de mooiste dreadlocks die ik ooit gezien heb, hij lach wat te 'chillen'  aan de zijkant van de stoep. (Dit is verder geen nuttige informatie, maar toch wel benoemen waardig).

Nou, eindelijk aangekomen in Otrobanda, moest ik een uurtje wachten totdat het bordje klaar was. Ondertussen moest ik erg nodig plassen, en helaas.. de enige WC die ik weet te vinden is net toevallig bij de McDonalds.. wat vervelend.. Dus ik heb maar direct een HEERLIJK Cappuccino Frappe OREO gehaald. Wat was het een straf.. (Mijn excuus is dat ze deze, hopelijk nog, niet in Nederland hebben, en ik er dus nog volop van moet genieten ! Terwijl ik terug liep, kreeg ik een oproep voor een skypegesprek met mijn grootouders. (Dat klinkt echt leuk: 'grootouders').
Toch wel apart, dat ik aan de andere kant van de wereld kan zijn, in de stad, en gewoon met mijn opa&oma kan skypen alsof het de normaalste zaak van de wereld is..

Nadat ik de Frappuccino had gekocht voelde ik mij uiteraard weer schuldig. Dus na het ophalen van het bordje kocht ik op de terug weg een zak met fruit. Een grote zak, voor maar 5 gulden ! Dat is ongeveer 2euro en 50 cent. Met echt veel fruit erin. Loop ik terug naar de auto, loopt er een man naast mij, hij trekt zijn slippers uit en loopt op blote voeten verder. Hij liep ongeveer een meter achter mij, ik had hem wel vriendelijk gegroet, maar verder niet echt aandacht aan besteed.. (Dat is niet raar, want het is ja een compleet vreemde voor mij.)
Ineens begint de man over het verse fruit dat ik in mijn handen heb. Dus ik lach een beetje, maar ga er verder niet op in en loop door. Daarna vroeg hij hoe laat het was. En aangezien jullie het graag willen weten, het was 5 minuten voor 5 uur 's middags. Nou, daarna begon het.
'Hallo, mijn naam is .. Jezus'. (ik plaats bewust de puntjes omdat hij even een overdachte stilte inlaste). Ik begon een beetje te grinniken, want kom op.. een volwassen man, die het zo brengt, klinkt bijna echt toch. Maar hij bleef mij heel serieus aankijken, dus ik zei: 'oh, echt? Dat is wel grappig.' (Net of die man er iets aan kan doen dat hij zo heet, er zijn hier wel meerdere mensen die zo heten) Hij begint een soort van een verkooppraatje te houden over vis en een bepaalde soort suiker die ik moet kopen. Ondertussen loopt er een meisje langs, dat ook 'Hesus'  roept. Jezus vervolgt zijn verhaal: Als je bij de 4e boot komt, moet je zeggen 'Jezus... gestuurd'. En dan kon ik van alle soorten fruit en specerijen krijgen voor een lage prijs. Jullie snappen als iemand je dit verteld dat het heel grappig overkomt toch? Ik vond van wel in iedergeval..

Om mijn verhaal maar even helemaal af te maken: ik loop verder naar de auto, en ALLE dakloze mensen zijn weg.. Allemaal ! Hierna kon ik mijn lach echt niet meer inhouden. Daar loop ik dan, het bordje in mijn tas, ik heb zonet Jezus ontmoet en nog steeds met een zak vol fruit. Ondertussen ligt het in mijn koelkost en eet ik het zelf maar een beetje op..

Een heel uitgebreid verhaal, wat ik ongetwijfeld ook in een paar zinnen had kunnen typen, maar alsnog..

Het eten staat koud te worden, maar jullie horen snel weer van mij ! 

Liefs, Nicole xoxo

Ps. Het aftellen is begonnen ! Nog precies twee weken ! :)